Σε μια παραπαίουσα κοινωνία που ταλανίζεται από τα διαρκή προβλήματα της ανέχειας, της κυβερνητικής ανυπαρξίας , ανικανότητας και ακαταλληλότητας, το ερώτημα που τίθεται είναι το αν αρκεί η παράφραση-στο ύψος του τίτλου- ενός ιστορικού αποφθέγματος, για να περιγράψει με σαφήνεια την τραγικότητα καθώς και την κρισιμότητα της όλης κατάστασης που βιώνουμε στην Ελλάδα του 2016. Η απάντηση αποκλειστικά και μόνο αρνητική μπορεί να είναι.
Στις καθημερινές μάστιγες που αισθάνεται καθημερινά στο σώμα της η ελληνική κοινωνία εξαιτίας του κρατικού μορφώματος που εξετράφη από τα μεταπολιτευτικά κατεστημένα, έρχεται να προστεθεί η μεγάλη <<Χίμαιρα>> που τη βασανίζει τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή τη φορά υπό τη μορφή μιας ανεξέλεγκτης και αθρόας λαθρομετανάστευσης. Φυσικά, αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο προς το παρόν, μπορεί μεν να εξυπηρετεί τους αριστοτέχνες της χειραγωγήσεως και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, αλλά που δυστυχώς λίαν συντόμως θα προκαλέσει χιονοστιβάδα παθών και προβλημάτων, χωρίς δυστυχώς να δίνεται στον υποφαινόμενο το παραμικρό περιθώριο να απευχηθεί κάτι τέτοιο, αφού είναι εντελώς σίγουρο.
Τα όποια αισθήματα συμπόνιας και λύπης μπορεί να γεννώνται στο μέσο Έλληνα, αφού είναι έμφυτα στο γενετικό μας κώδικα εκ χρωμοσωμάτων, θα πρέπει να υπερνικηθούν από τις απεγνωσμένες φωνές της λογικής, η οποία επιτάσσει την άμεση αντίδραση σε όλη αυτήν την αθλιότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε για ακόμη μια φορά μόνοι μας, με την Ευρώπη να νίπτει τας χείρας της ως άλλος Πόντιος Πιλάτος και ταυτόχρονα σιωπώντας <<εκκωφαντικά>>. Η Ελλάς του 2016 σαφώς και δεν μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής. Μιας περιοχής πολύπαθης, όπου τα διεθνή γεράκια επί δεκαετίες εφαρμόζουν τα απάνθρωπα σχέδιά τους, θυσιάζοντας λαούς στο βωμό των πετροδολαρίων και του διεθνούς εμπορίου όπλων και ναρκωτικών. Συμπέρασμα; Οι χώρες οι οποίες δημιουργούν τις ανθρωπιστικές κρίσεις, έχουν και την ηθική υποχρέωση να περιθάλψουν τους επί Γης κατατρεγμένους και όχι η Ελλάδα, η οποία ποτέ της δεν υπήρξε αποικιακή ή ιμπεριαλιστική δύναμη. Αντιθέτως, πέραν και υπεράνω των δυνάμεών μας, έχουμε επιδείξει τεράστια ανοχή και αντοχή σηκώνοντας τα βάρη που μας φορτώνουν τα σκοτεινά κέντρα λήψεως αποφάσεων, τα οποία και καθορίζουν τις τύχες ολόκληρων εθνών.
Στην αντίπερα όχθη, η προαλειφόμενη για τη θριαμβευτική της είσοδο στην Ε.Ε., Τουρκία, έχοντας στήσει υπό την αιγίδα των μυστικών της υπηρεσιών, ένα ατελείωτο πανηγύρι κέρδους εις βάρος μας, φέρεται να έχει θέσει σε εφαρμογή την αλησμόνητη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού, Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος κάποτε είχε πει ότι << δε χρειάζεται πόλεμος με την Ελλάδα για την εκ νέου κατάκτησή της αλλά απλώς και μόνο η βαθμιαία και μεθοδευμένη αποστολή «τριών τεσσάρων εκατομμυρίων φανατικών μουσουλμάνων» για την δημογραφική της αλλοίωση και την εθνοτική της στρέβλωση>>. Το Αιγαίο και ο Έβρος στενάζουν στο ρυθμό που δίνουν οι Τούρκοι δουλέμποροι, σε ένα χορό εκατομμυρίων και ταυτόχρονης εξυπηρέτησης των τουρκικών συμφερόντων που πιθανώς να προσβλέπουν σε μία κρίση κοσοβοποίησης εντός της ελληνικής επικράτειας, για να χρησιμοποιήσουν μια παρανόμως εισαγόμενη Πέμπτη Φάλαγγα ισλαμιστών.
Παράλληλα, η προκλητική αδιαφορία κυρίως των κυβερνώντων αυτόν τον δύσμοιρο τόπο και η άρνηση τους να απαντήσουν επισήμως στο ερώτημα που αφορά το γιατί οι συγκεκριμένοι λαθρομετανάστες δεν προσφεύγουν με την ιδιότητα του πρόσφυγα στις βαθύπλουτες μουσουλμανικές χώρες (Κατάρ, Σαουδική Αραβία κ.α.), που παρεμπιπτόντως διαθέτουν και τις υποδομές, αλλά και τις ευκαιρίες εργασίας, μόνο ερωτήματα μπορεί να γεννά . Η Σαουδική Αραβία μάλιστα, προεδρεύει και της επιτροπής <<Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων>> του Ο.Η.Ε. (ασχέτως αν εφαρμόζει τη θανατική ποινή), οπότε και θα έπρεπε να επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα προσφυγικής φύσεως. Αντ' αυτού φροντίζει με τη χρηματοδότηση μέσω λευκών επιταγών, για τη δημιουργία ισλαμικών κέντρων ανά τον κόσμο, τα οποία στο τέλος αποδεικνύονται ορμητήρια της φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας, την οποία και δυστυχώς κάποια στιγμή μπορεί να βιώσουμε.
Με τον Αννίβα πλέον εντός των τειχών (τόσο σε εθνικό, όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο), δε μένει παρά να αναλογιστούμε την κατάληξη που είχε το κράτος της Παλαιστίνης, έπειτα από το διαρκή εποικισμό του από τους μετέπειτα Ισραηλινούς. Αφού πρώτα προκλήθηκε και εν τέλει επιτεύχθηκε η εθνολογική και θρησκευτική αλλοίωση του νόμιμου πληθυσμού, επήλθε η δημιουργία ενός νέου κράτους με νέα εθνολογική και θρησκευτική ταυτότητα. Αρκεί, απλώς να σκεφτούμε το πόσο γρήγορα αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα ποσοστά της υπογεννητικότητας .
Προς το παρόν, εφόσον μια ευρωπαϊκού προσανατολισμού οριστική και σταθερή λύση του προβλήματος, μοιάζει πολύ δύσκολη έως απίθανη, ίσως θα έπρεπε να επανεξεταστεί η απλή εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, ασχέτως της διεθνούς συνταγματικής προτεραιότητας, έμπροσθεν του καταφανούς κινδύνου απώλειας της εθνικής μας ταυτότητας και κρατικής οντότητας. Η πρόβλεψη του νόμου για άμεση απέλαση, όποιου παρανόμως και άνευ αδείας εισέρχεται στην ελληνική επικράτεια, επιβάλλεται να εφαρμοστεί, αφού οποιοσδήποτε και αν ζητήσει άσυλο, προηγουμένως θα έχει <<εισβάλει >> παράνομα στη χώρα μας. Τέλος, θα άξιζε να μελετηθεί και η πολιτική αποτροπής παράνομης εισόδου, η οποία εφαρμόζεται από το πολυεθνικό κράτος της Αυστραλίας και η οποία φαίνεται να αποδίδει καρπούς, σύμφωνα με πρόσφατες καταγραφές στοιχείων.
Οι καιροί και οι καταστάσεις δεν αφήνουν περιθώρια για σκέψη και δράση εντός του ρομαντικού και γραφικού πνεύματος του ανθρωπισμού. Η Ελλάς πρέπει να διασωθεί έστω και την υστάτη. Αυτός ο τόπος που ακόμη και σήμερα πατά το άτι του Μπραίμη, όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε ο Κωστής Παλαμάς, τελεί σε κατάσταση όχι κίτρινου, αλλά κόκκινου συναγερμού. Απαραίτητη η διαρκής εγρήγορση, η αφύπνιση συνειδήσεων, η ορθή ενημέρωση η έγερση της αγωνιστικότητας, καθώς και η εκ βάθρων και ριζική αλλαγή του πολιτικού κόσμου, για να υπάρξει και αύριο ελπίδα ελληνική. Για να μπορέσει ξανά αυτό το Έθνος να ορθώσει το ανάστημά του κραταιό, εξυψώνοντας τη φύση του Ανθρώπου.
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ
Πρ. Βουλευτής Λάρισας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου